Otyłość to toczący się stan zapalny w naszym organizmie!

OTYŁOŚĆ TO TOCZĄCY SIĘ STAN ZAPALNY W NASZYM ORGANIZMIE O NISZCZYCIELSKIEJ SILE!

Otyłość to choroba przewlekła charakteryzująca się nadmiernym nagromadzeniem tkanki tłuszczowej (powyżej 15% masy ciała dorosłego mężczyzny i ponad 25% masy ciała dorosłej kobiety) i wskaźnikiem masy ciała (BMI) równym lub powyżej 30 kg/m2. Konsekwencją otyłości jest pomniejszenie komfortu życia, niepełnosprawność oraz ryzyko przedwczesnej śmierci. Otyłość jest chorobą przewlekłą z silną tendencją do rodzinnego występowania, którą wzmacniają takie czynniki środowiskowe, jak brak aktywności fizycznej w zestawieniu z dietą wysokokaloryczną oraz tania żywność złej jakości.

Obliczenia BMI to jednak nie wszystko. Pacjenta nie należy oglądać tylko poprzez tabelki BMI, gdyż “wygląd”otyłości może przybierać różne formy: uogólniona (tłuszcz rozmieszczony równomiernie po całości ciała), gynoidalna (pośladkowo­-udowa) czy brzuszna. Uważa się, że właśnie tłuszcz zlokalizowany w jamie brzusznej jest tłuszczem najbardziej aktywnym metabolicznie. Otyłość typu brzusznego jest bezpośrednio łączona z wyższym ryzykiem zachorowań na zespół metaboliczny, czyli m.in. cukrzycę typu II i choroby sercowo ­ naczyniowe. Warto zauważyć, że w wraz z wiekiem następuje relokacja tłuszczu w okolice brzuszne, dlatego warto zapobiegać jego nagromadzeniu właśnie w tej okolicy poprzez konsekwentną zmianę sposobu żywienia i włączenie satysfakcjonującej nas formy ruchu.

Otyłość w medycynie chińskiej to nadmiar śluzu, który gromadzi się w naszym ciele. Może być kilka dróg patologicznego powstawani śluzu, lecz zawsze na pierwszym miejscu jest to niewłaściwy sposób żywienia i brak dbałość o nasz układ pokarmowy. Podejście to nie różni się zatem w żaden sposób o dietetyki na zachodzie. Najbardziej podstawowym stanem patologicznym jest osłabienie obiegu czynnościowego śledziony, która odpowiada w naszym organizmie na transport i transformację płynów i substancji w naszym ciele. Jeżeli ta zawodzi, płyny zaczynają gęstnieć i zamieniać się w patologiczny śluz, ten zaś w miarę czasu gęstnieje i w miarę czasu może powodować nawet powstawanie guzków. Pierwszym krokiem w takim stanie jest zwrócenie uwagi na dostarczanie pokarmów zgodnie z zegarem czynnościowym narządów: śniadanie 7.00 ­- 9.00, obiad 12.00 ­- 14.00, kolacja 17.00 – ­19.00. Następnie pokarmy dobierane są pod względem termiki i działania funkcjonalnego. Wymagany jest zatem głębsza analiza z wywiadu, czy diagnoza z pulsu i języka.

Niestety nie­,mięśnie nie ważą więcej od tłuszczu. Kilogram wagi naszego ciała zawsze będzie kilogramem. Nieporozumienie bierze się stąd, że mięśnie mają bardziej zwartą budowę, niż tkanka tłuszczowa. Objętościowo może się zatem wydawać, że faktycznie są cięższe. Oznacza to, że kilogram mięśni zajmuje znacznie mniej miejsca niż kilogram tłuszczu.

Z przyczynowego punktu widzenia otyłość dzieli się na pierwotną i wtórną.

Do rozwoju otyłości pierwotnej zwanej prostą lub samoistną prowadzą różne czynniki środowiskowe. Ten typ otyłości występuje zarówno u dzieci jak i dorosłych. Nakładające się na otyłość prostą ciągłe spożywanie pokarmów wysokokalorycznych i złej jakości oraz nieprawidłowe rozłożenie posiłków w ciągu dnia powoduje znaczną tendencję do utrzymywania się wysokiego stężenia cholesterolu i zaburzonej tolerancji węglowodanów (insulinooporność).

Przyczynę otyłości wtórnej lub objawowej stanowią zaburzenia czynności gruczołów wydzielania wewnętrznego. Rozwija się ona w następstwie innych chorób, np. zespołu Cushinga, zespołu policystycznych jajników (Steina ­ Leventhala), wyspiaka wydzielającego insulinę, niedoboru hormonu wzrostu lub rzekomej niedoczynności przytarczyc.

Otyłość jest chorobą przewlekłą bez tendencji do samoistnego ustępowania. Gromadzący się w organizmie nadmiar tkanki tłuszczowej wpływa na cały ustrój, ponieważ komórki tłuszczowe są nie tylko miejscem magazynowania energii, ale wykazują również aktywność auto­, paro­ i endokrynną. Wytwarzane w tkance tłuszczowej substancje, biorą udział w rozwoju insulinooporności, która stanowi jeden z głównych mechanizmów rozwoju chorób towarzyszących otyłości, takich jak nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, miażdżyca, choroba niedokrwienna serca i cukrzyca typu 2.

Otyłość ma wpływ na funkcjonowanie całego organizmu, może przyczynić się do uszkodzenia lub chorób innych narządów. Skutki otyłości ą szczególnie odczuwane przez stawy i kości, gdyż pod wpływem zbyt dużego ciężaru następuje ich degeneracja i zwyrodnienie. U osób otyłych częściej dochodzi do złamań i zwichnięć. Udowodniono, że otyłość zwiększa również ryzyko zapaleń stawów i kości.

Zmorą ludzi otyłych są także żylaki kończyn dolnych oraz wzrost zagrożenia zachorowania na takie schorzenia, jak: udar mózgu, nowotwory, bezpłodność, kamienica pęcherzyka żółciowego. Otyłość obniża również samopoczucie i powoduje, że wzrasta ryzyko śmierci.

Otyłość jest rezultatem niepożądanego przyrostu masy ciała, spowodowanego dodatnim bilansem energetycznym – spożywaniem większej ilości kalorii niż jest zużywane przez daną osobę. Zastój mięśniowy wynikający z braku aktywności fizycznej prowadzi do zbijania się kropelek tłuszczu w taki sposób, że zbita tkanka tłuszczowa trudniej podlega rozpadowi. Z ograniczeniem wysiłku fizycznego oraz długotrwałym unieruchomieniem np. podczas oglądania telewizji lub pracy przy komputerze wiąże się także mniejsze zużycie energii. Często unieruchomieniu towarzyszy dodatkowo spożywanie bogatokalorycznej żywności np. chipsów, słonych paluszków, prażonej kukurydzy, co sprzyja odkładaniu tłuszczu.

Bibliografia:

BIULETYN Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Warszawie „ Otyłość­ przyczyny i leczenie” Biul. Wydz. Farm. AMW, 2003, 1, 1­10

Tomasz Mazurek, I Katedra i Klinika Kardiologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny, „ Aktywność prozapalna tkanki tłuszczowej – nowe spojrzenie na etiologię miażdżycy”, Kardiol Pol 2009; 67: 1119­1124.