Imbir jest jedną z najstarszych roślin leczniczych i przyprawowych na świecie. Jego niezwykłe właściwości cenione są od wielu lat. Zawarte w kłączu imbiru olejki eteryczne oraz substancje żywiczne sprawiają, że jest on wykorzystywany w medycynie naturalnej oraz kosmetyce i nie tylko. Imbir posiada właściwości rozgrzewające, w smaku jest ostry. Najczęściej spotykany i używany jest w postaci świeżej (korzeń), rzadziej występuje suszony korzeń imbiru jako zioło.

Intensywny aromat imbiru,jego trochę słodki a trochę drzewny smak to zasługa zingiberolu ­ składnika olejku eterycznego. Natomiast substancje żywicowe m.in. gingerol i zinferon, odpowiadają za palący, lekko gorzki smak. Wszystkie te substancje mają lecznicze właściwości i dzięki nim imbir:

1. Poprawia trawienie­ pobudza wydzielanie śliny i soku żołądkowego, działa żółciopędnie i rozkurczowo, leczy wzdęcia.
2. Leczy przeziębienia ­ imbir posiada właściwości przeciwzapalne, rozgrzewa wywołując poty.
3. Wzmaga krążenie krwi ­ z uwagi na właściwości rozgrzewające i wzmagające krążenie krwi polecany jest osobom ospałym i ociężałym.
4. Dodany do mięs, ryb oraz owoców morza przeciwdziała ich toksyczności i sprawia, że są lepiej przyswajane przez organizm.
5. Łagodzi bóle miesiączkowe. Warto też dodawać go do jedzenia, gdy tylko zauważymy pierwsze oznaki PMS.
6. Łagodzi mdłości (jest składnikiem leków przeciw chorobie lokomocyjnej), przeciwdziała wymiotom po narkozie i chemioterapii.
7. Wzmaga apetyt.

Olejek imbirowy stosuje się w preparatach wyszczuplająco­modelujących, bo pobudza krążenie i przyspiesza spalanie tłuszczu, walczy z cellulitem. Pełen świeżości i egzotyki zapach imbirowy jest bazą wielu perfum. Przeciwdziała również starzeniu się skóry głowy, wpływając na polepszenie jakości włosów, dlatego jest ważnym składnikiem szamponów i balsamów pielęgnacyjnych.Używane jako składniki kosmetyków kłącza imbiru rozszerzają pory skóry, wzmagając w ten sposób transpirację, co daje poczucie rześkości i świeżości.

Olejek i kłącze imbiru znakomicie sprawdzają się jako substancje poprawiające smak i zapach. Świeży korzeń doskonale współgra z daniami mięsnymi i owocami morza, natomiast mielony nadaje się do słodkich przekąsek – herbatników, ciast, sałatek owocowych czy pieczonych jabłek. Można go również dodawać do sosów tworzonych na bazie wina, pasztetu, flaków, rosołu z kury i czerwonej kapusty. Imbir uszlachetnia też smak kwaśnego mleka i chłodnika.
Uwaga: Imbiru nie powinno się łączyć z ziołami, ponieważ kłócą się one z jego aromatem. Natomiast znakomicie komponuje się z przyprawami korzennymi: zielem angielskim, liściem laurowym, gałką muszkatołową, goździkami i pieprzem.

Przygotowanie:

Drobno starty imbir zalewamy wodą (w proporcjach 1 l wody/1 łyżkę stołową imbiru) i gotujemy w garnku emaliowanym przez około 20 minut. Następnie zestawiamy z ognia, dodajemy dużą łyżkę miodu, łyżkę brązowego cukru i wciskamy sok z jednej cytryny. Odcedzoną miksturę powinno się spożywać na gorąco.

Imbir to bardzo ostra przyprawa, mająca drażniące działanie. Nie można się nią bezkarnie zajadać. Unikaj imbiru, jeśli jesteś w ciąży lub karmisz, chorujesz na przewlekłą chorobę przewodu pokarmowego, np. wrzody żołądka lub dwunastnicy, cierpisz na refluks żołądkowy. Nie powinny stosować go również osoby z oznakami wewnętrznego gorąca (gorące stopy i dłonie, niepokój, czerwone usta i czerwona twarz).